از دید ناظران، شرکت نکردن پوتین در اجلاس گروه ۸ که هفته اینده برگزاری می شود، یک پیام روشن دارد و آن اینکه کرملین قصد ندارد سیاست های آمریکا در جهان را تایید کند.بر اساس پیش بینی های به عمل آمده در سی و هشتمین اجلاس گروه ۸ که ۱۸ ماه مه (۲۹ اردیبهشت) در کمپ دیوید آمریکا برگزاری می شود سران کشورهای کانادا، فرانسه ، آلمان، ایتالیا ، ژاپن، روسیه، انگلیس و آمریکا حضور خواهند داشت.این اجلاس در سال ۱۹۷۵ و پس از بروز بحران انرژی در جهان برای اولین در پاریس و با حضور سران کشورهای آمریکا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، ژاپن و انگلیس تشکیل شد. این اجلاس در ابتدا به گروه ۶ موسوم بود.در سال ۱۹۷۶ کانادا به عضویت این گروه درآمد و در سال ۱۹۹۷ روسیه به این گروه پیوست.ادامه….

نگرانی پوتین از برنامه سپر موشکی آمریکا، مداخلات مستقیم سیاسی و نظامی آمریکا در خاورمیانه و افریقا، نادیده گرفتن نقش کرملین در معادلات بین المللی از سوی کاخ سفید و بالاخره مداخلات غرب در امور داخلی روسیه را می توان از جمله دلایل عمده وی برای شرکت نکردن در اجلاس گروه ۸ دانست.

رییس جمهوری روسیه در نخستین اقدام خود پس از ورود به کاخ کرملین خط مشی جدید سیاست خارجی روسیه را بر اساس اصول واقع‌گرایی، شفافیت، تقویت چند جانبه گرایی در سطح بین المللی، احترام متقابل، پر رنگ کردن نقش محوری سازمان ملل در مسایل جهانی و توسعه سهم روسیه در سطح بین المللی دانست.وی همچنین از عملکرد ناتو به ویژه در زمینه سپر موشکی انتقاد کرد.این محورها به خوبی بیانگر آن است که کرملین خواستار تقویت نهادهای بین المللی و محدود شدن دامنه فعالیت های آمریکا است.این رویکرد روسیه به مسایل بین المللی و به ویژه در برخورد با آمریکا به هیچ وجه غیر قابل پیش بینی نبود.

انتخاب پوتین به ریاست جمهوری روسیه حداقل به دو دلیل عمده از اهمیت بسزایی برخوردار بود. دلایلی که از دید رسانه ها و محافل سیاسی منطقه ای و بین المللی نیز مخفی نماند.’دیدگاه های شخصی پوتین’ و’موقعیت راهبردی روسیه درعرصه بین المللی’، دو ویژگی عمده انتخابات ریاست جمهوری این کشور بوده است.از دید ناظران، ترکیب این دو ویژگی می تواند متغیرهای جدید وحتی غیرقابل پیش بینی را در معادلات منطقه ای و بین المللی وارد کند که اولین رویداد ملموس آن نیز شرکت نکردن پوتین در اجلاس گروه ۸ است.

مواضع و اظهارات اخیر پوتین پس از انتخاب به سمت رییس جمهوری روسیه به وضوح حکایت از آن دارد که کرملین مداخلات سیاسی، نظامی و اقتصادی غرب به ویژه آمریکا را در منطقه و حتی در عرصه بین المللی تحمل نمی کند. نکته ای که نگرانی عمده کشورهای غربی و آمریکا را به دنبال داشته است.

برخی منابع خبری چندی پیش اعلام کردند، آمریکا قصد دارد چهار میلیارد دلار برای به روز کردن زرادخانه هسته‌ای سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) در اروپا هزینه کند: اقدام پرهزینه‌ای که می تواند به تنش بین ناتو و روسیه دامن بزند.بر اساس این طرح، ناتو قصد دارد نسل جدیدی از بمب های هسته‌ای هدایت شونده را جایگزین بمب‌های جاذبه‌ای سقوط آزاد خود کند. این اقدام، توانایی ناتو برای هدفگیری مواضعی در روسیه را با استفاده از تسلیحات هسته‌ای بالا خواهد برد.

این اقدامات در شرایطی انجام می‌شود که ناتو و روسیه درگیر سامانه دفاع موشکی سازمان پیمان آتلانتیک شمالی نیز هستند.طبیعی است که اینگونه اقدامات موجب می شود مسکو با نگرانی به آمریکا نگاه کند و نتواند در مناسبات بین المللی و منطقه ای به کاخ سفید اطمینان داشته باشد.مجموعه این متغیرها موجب شده است که کرملین درسال های اخیر بیشتر به ظرفیت های خود و متحدان شرقی مسکو توجه کند.انجام اولین تمرین نظامی با چین – که چندی پیش برگزار شد – از جمله مصادیق این ادعا است.

نخستین رزمایش چین و روسیه با هدف اعلام همگرایی نظامی منطقه ای و فرامنطقه ای اخیرا در دریای زرد برگزار شد و مخاطب عمده این تمرین نظامی مشترک نیز ناتو بود.در این رزمایش که شش روز به طول انجامید، ۱۶ ناو و دو زیردریایی چین در کنار چهار ناو روسیه شرکت داشتند.اهداف این رزمایش، دفاع هوایی، آزمون روش ها و تاکتیک های نبرد زیر دریایی و عملیات جست وجو و نجات اعلام شد.این اقدام دو پیام عمده ‘واکنش به حضور روز افزون نظامی آمریکا در شرق آسیا’ و ’ناخرسندی پکن و مسکو از نقش آفرینی غیرنظامی آمریکا در مناطق مختلف جهان’ را به همراه داشت.

از دید ناظران، نگاه تردید آمیز پوتین به غرب از یک سو و توجه وی به ظرفیت های موجود در شرق از سوی دیگر موجب خواهد شد که در دو دهه آینده معادلات و کانون های قدرت متعددی در جهان و در تقابل با آمریکا شکل گیرد.